Beste Lezer,
De voeten die je hier ziet afgebeeld behoren mijn lichaam toe dat geboren werd in de 60-tiger jaren
Toen Robin mij vroeg of hij deze foto ter illustratie op zijn site mocht zetten, dacht ik; enkel alleen de foto is “Het Proces“ wat tot deze verandering leidde niet gerecht en verteld slechts een deel van de hele olifant.
Dus besluit ik datgene met u te delen wat aan de foto vooraf ging.
11 jaar was ik toen ik als kind met x benen en een hypermobiel lichaam twee Hallux Valgus ontwikkelde.
Mijn moeder zorgde voor spalken maar die waren zo oncomfortabel dat ik ze niet droeg.
Ik had het geluk dat de knobbels me nooit pijn deden. En ik heb altijd veel op blote voeten gelopen waarvan ik ook genoot dus dacht ik; het schaadt me niet die knobbels, ze horen bij me.
Begin juni 2024
Tot ik begin juni 2024 de winkel op het Heetveld in Driebergen binnen liep omdat ik blotevoeten schoenen wilde kopen. En Robin me zei; je kunt wel op je blote voeten blijven lopen maar dan blijf je verkeerd op je voeten staan… Auwch….die kwam binnen…..en ik liep naar buiten want dat moest ik even verwerken.
De dag erna zat ik weer in de winkel en zei tegen Robin dat ik dan wel eens wilde weten waarom schoenen aan mijn voeten beter zouden zijn dan op blote voeten te lopen. Hij zei; je mag het ervaren en gaf me de X10D schoenen waarmee ik een rondje door de winkel liep….en zat daarna 5 minuten op een stoel te huilen…
Mijn lichaam vóelde dat dit de manier is waarop het bedoeld was op aarde te staan terwijl het mijn verstand letterlijk te boven ging. Gelukkig maar, want dat verstand zat er toen niet meer tussen.
Sindsdien heb ik die schoenen bij wijze van spreken niet meer uitgedaan; ’s morgens bij het opstaan gingen ze aan mijn voeten en ’s avonds bij het naar bed gaan deed ik ze pas weer uit. Ook tijdens koken, stofzuigen, tuinieren….elke minuut van de dag had ik ze aan.
Baarmoeder?
Ik noemde ze “de baarmoeder van mijn voeten”… eenvoudig omdat ik ook niet meer op blote voeten kon en wilde lopen; dat was veel te oncomfortabel omdat ik eindelijk kon voelen hoe onnatuurlijk ik mijn hele leven op mijn voeten had gestaan.
Dat was ook wel een shock voor me en het voelde allemaal heel controverse..
Verandering
Goed, de foto die je ziet zijn mijn voeten drie maanden nadat Robin de tekening maakte van de omtrek van mijn voeten op 4 Juni 2024.
Maar daarbij hoort mijn lichaam dat net zo’n grote verandering heeft doorlopen als mijn voeten; het kán niet anders zijn.
Inzicht
En dat betekende voor mij; zacht zijn in mijn volharding, veel magnesium en andere mineralen slikken, mineraalbaden nemen en elke avond mijn benen insmeren met arnica-olie, vele uren met mijn benen omhoog van de moeheid die loskwam, en allerlei pijnen doorstaan. Dit omdat mijn veranderende spierstelsel mijn hele skelet-structuur meenam in de lichamelijke houdingsverandering.
Kortom, een soort tweede zwangerschap waarin mijn lichaam opnieuw vorm aannam en dit keer in een gezonde houding resulteerde.
Proces en veranderingen
Nu, drie maanden later, loop ik voornamelijk op de buitenkant van mijn voeten, mijn benen staan helemaal anders onder mijn lijf, ze dragen letterlijk vanuit mijn heupen en bekken de rest van mijn lichaam. Mijn rug, recht zich, mijn armen draaien naar buiten, mijn borst wijdt zich waardoor mijn longen weer lucht krijgen en mijn hart jubelt van vreugde…en ik kijk met een open blik naar een leven dat voor mij ligt in een gezond lichaam dat staat op gezonde voeten.
Toekomst
En ik ga verder. Ik voel dat ik nu mijn voeten kan gaan fijn-tunen, en het is steeds weer verrassend te merken en te voelen welke delen van mijn lichaam zich daarbij weer openen en welk wonder het leven mij weer openbaart.
Zeker niet de makkelijkste weg maar wel een hele interessante en ik weet waarvoor ik het doe; investeren in een gezond lijf.
Mijn buurvrouw die deze schoenen ook draagt doet het wat langzamer …dan duurt het wellicht allemaal wat langer maar het ongemak zal minder zijn en wordt wat meer verdeeld….. en daar is ook wat voor te zeggen.
Rest mij te zeggen; een groot dankjewel aan Robin en Jolanda die mij letterlijk op deze nieuwe weg gezet en begeleid hebben op hun geheel Eigen Wijze…En bewondering voor hun moed om letterlijk conventionele paden te verlaten, hun hart te volgen en voet te zetten op onbekend terrein. En vol nieuwsgierigheid en vol moed steeds weer stappen zettend op hun eigen en wijzen wegen.
Met een vreugdevolle en dankbare groet,
Wilma